Buiten

Ik kijk naar buiten,
Ik zie de weg, de auto's en de bomen.
Buiten.
Ik zie de wind waaien.
Kon ik de tijd maar terug draaien.
Vroeger kon ik elke dag buiten spelen.
Uren, het begon nooit te vervelen.
Buiten, daar zal ik nooit meer komen.
Ik kan er alleen nog maar van dromen.

Waardering: 6 met 1 uitgebrachte stemmen
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: Vriendschap is geen begrip,
Vorige gedicht: Waarom lukt het ons toch niet
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.