Waarom lukt het ons toch niet?
We hebben allebei veel verdriet.
Ik zie je nog altijd even graag,
Maar waarom loopt het mis, dat is de vraag.
Ik wil je niet voor eeuwig kwijt,
Ik was op alles, behalve op dit voorbereid.
Ik kon het echt niet meer aan,
En wilde met mijn eigen leven verdergaan.
Dit alles komt door jaloers- en koppigheid,
Ik heb het opgegeven, de strijd.
En heel eerlijk, het doet me pijn,
Jij was mijn alles, ik kan niet meer bij je zijn.
Ik zal nu een nieuw leven moeten opbouwen,
Maar weet dat ik altijd van je zal houden.
Je mag me nog zo vaak uitschelden voor sloerie of slet,
Maar jij was wel de eerste man in mijn bed.
Ik ben echt gelukkig met jou geweest,
Spijtig dat dat de pijn niet geneest.
Weet dat ik van je hou,
Deze traantjes zijn alleen voor jou.
='( ='( ='(
Ik mis je!
Waardering: 6 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door _X_girlie_X_
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: BuitenVorige gedicht: Verjaren