Soms denk ik bij mezelf:
Was ik maar weg hier.
Hier is haat en verderf.
Was ik maar een gier,
Dan kon ik ver boven de wolken zweven,
Naar een ander land,
Al was het maar voor even.
Maar, ik heb dat niet in de hand.
Was het maar waar,
Ik, met de touwtjes in handen.
Dan was er geen gevaar,
Dan zou ik gaan naar verre landen.
- Als ik daar het geld voor heb -
Ik wou dat dat waar was!
Maar dit is niet echt, dit is nep.
Dit is zo nep, als mijn vaders stropdas.
Ik ga gauw weer verder dromen,
Dromen, wat wel uit kan komen.
Waardering: 4 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Griejanne
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Volgende gedicht: Geluk of Ongeluk
Vorige gedicht: Het is al laat