tijd heelt
geen wonden
tijd leert
je leven
met verdriet
en wachten
zeer geduldig
tot je weer
schoonheid ziet
en tot
de tederste
herineringen
zo diep
vertakt zijn
in je ziel
dat ze die
zere plekken
kunnen
overgroeien

Dit gedicht is ingezonden door kiki 122

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: de appel
Vorige gedicht: 50 jaar al bij mekaar
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.