Ik mis je liefde en warmte,
Je snoetje en je lach.
Toen ze jullie kwamen halen,
Op de grote afscheidsdag,
Was ik een wrak.
Ik kon geen adem meer halen,
Ik wou je niet lossen, je bent van mij.
Dit kon ik niet doen, mijn hart brak.
Je werd in de auto gezet, is het dan echt voorbij?
Ik keek door het raam, ik zag je kijken naar mij uit je oog rolde een traan.
Het deed me pijn, ik kon dit niet meer aan.
De auto startte en vertrok, ik hoorde je roepen,
En ben je achterna gegaan .
Gelopen en geroepen heb ik, maar ze gaven geen kik.
Dit deed pijn, nu konden we niet meer samen zijn.
En dit, omdat ik ziek ben, ik moet genezen, dat weet ik ook wel,
Maar zonder jou welteverstaan, zal ik niet verdergaan.
Dus met pijn in mijn hart zeg ik nu vaarwel.

Waardering: 1 met 1 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door vicky va

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: Afwas
Vorige gedicht: LIEVE ANT HET IS FIJN ALS JE ER BENT
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.