Roodkapje
Hij verslond haar met huid en haar..
Een mensenkind zowaar !
U weet toch dat dieren mijn vriendjes zijn..
Aan het einde van het pad wolf.
In het midden van het bos.
Een mand vol lekkers.
Bloemen als cadeautje.
Ben je niet bang ?
Woorden van lof uit haar goed hart gedolven:
"Er zijn ook aardige wolven"
Trek maar aan het touwtje dan gaat de deur vanzelf open."
Waardering: 4 met 1 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Krisje
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Een dood normale manVorige gedicht: Bayram die is ziek in ze hoofd