Ik voelde mij,
Een man zonder een ziel,
Een volgel zonder zijn vleugels,
Een hart zonder een thuis,
Ik voelde me als een ridder zonder een zwaard,
De hemel zonder de zon,
Ik voelde me als een schip onder de golven,
Een kind dat verdwaald was,
Een deur zonder een sleutel,
Een gezicht zonder een naam,
Ik voelde me als een adem zonder de lucht,
En elke dag was hetzelfde,
Totdat ik jou leerde kennen,
Ik wijk nooit van je zijde,
Hou van jou meisje,
Ik zal je niet laten gaan,
Omdat ik, als ik in je armen lig,
weet dat ik thuis ben.
Je bent degene die een lach op mijn gezicht maakt,
Er zijn geen woorden die kunnen beschrijven hoe erg ik je mis als je niet bij me bent,
En ik mis je dus elke keer als je niet bij me bent,
Je weet niet wat je met me doet als ik je weer zie,
Jij bent de engel in mijn leven,
Ik zal nooit van je zijde wijken,
Omdat ik super veel van je hou!

Waardering: 6 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Niels Huegen

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: Lieve mam''
Vorige gedicht: Het voelt raar om eindelijk toe te geven
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.