Het is moeilijk te begrijpen wat ik in je zag...
mischien was het gewoon je betoverende lach
mischien ook niet.
mischien ben ik de enige die het ziet...
maar je moet weten dat ik heel veel van je hou
en dat gevoel zal nooit overgaan,nee,nee dat gevoel blijft!!!
je mag niet gaan...
want dan zal ik blijven staan..
in de koude wind zo koud at ik je niet meer vind.
alsjebliefd Abdes laat me niet achter...
vanachter bij de stadswachter met de wasverzachter..
alsjeblief.
Waardering: 7 met 3 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Anse 9 jaar
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Jij werkt al vele jaren op de PWAVorige gedicht: Mijn beste vriend is leuk