Je was de mooiste roos,
Maar daar heb je nu niks aan.
Wat was jij grandioos,
Maar nu ben je er niet meer.
Wat was die dag grauw,
De dag dat jij ons verliet.
Je liet ons achter met verdriet,
Maar daar leren me mee leven.
Nooit zal jij uit ons hart verdwijnen,
Want er zit een stukje van jou in ons hart.
En nooit zal onze liefde voor jou verkleinen,
We hopen dat je dat weet.
Maar nu moet ik echt gedag zeggen,
En me bij jouw dood neerleggen.
Rust zacht.
Waardering: 5.5 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Iris
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Volgende gedicht: Invloed
Vorige gedicht: Nog even, heel even wil ik bij je zijn