Gedichten: nieuw

Sint is weer in het land, met strooigoed en pakjes in zijn hand.
En terwijl hij een beetje zat te denken,
vroeg hij zich af wat hij jou dit jaar moest schenken.
Je bent dit jaar begonnen op de neurologie
en je doet daar heel erg goed je best.
Toch snap ik soms niet hoe jij ineens zo volwassen bent,
want thuis ben je nog altijd die grote zus
die denkt dat ze altijd gelijk heeft, heel irritant,
maar dat hoort misschien bij oudste zussen, zoals jij bekend.
In januari ga je op reis, dat avontuur komt snel,
maar thuis blijf je voor mij altijd diezelfde rebel.
Je pakt mijn spullen zonder te vragen, zegt dat jij het liet slingeren,
terwijl ik stiekem jouw kleding pak en dat mag jij niet merken.
Eigenlijk is het mijn schuld.
Op het hockeyveld ren je alsof je nooit moe wordt,
je gaat er altijd vol voor en dat valt op, ongehoord.
Die energie neem je ook mee naar huis, vooral als je chagrijnig bent,
dan moet iedereen toegeven aan wat jij gewend bent.
Maar juist door al die dingen ben ik zo blij dat jij mijn zus bent.
We maken soms ruzie en jij kunt echt koppig zijn,
maar je bent er altijd voor mij, dat is fijn.
Je helpt me, je luistert naar me
en ik kan op je rekenen, keer op keer.
Ik ben trots op je en blij dat jij mijn grote zus bent, keer op keer.
Daarom krijg je van Sint en piet
een fijne haarolie, speciaal voor jou erbij.
Niet omdat je haar het nodig heeft, maar gewoon om te stralen,
zodat je haar net zo mooi is als jij blijft stralen.
Liefs sint en piet

Dit gedicht is ingezonden door neurologie

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Daar rent zij alleen in een te stille stad
Vorige gedicht: In de studio zet je nog altijd je beste beentje voor,