Gedichten: nieuw

Het geheim van Aukje
Er was eens een mooie vrouw die Aukje heette. Ze woonde samen met haar man Jan en hun drie kinderen in een gezellig huisje aan de rand van een klein dorpje. De jongste dochter, Hedwig, was 9 jaar oud en altijd nieuwsgierig. Ze wilde alles weten en stelde voortdurend vragen. Niets ontsnapte aan haar aandacht, en ze was nooit bang om nieuwe dingen te ontdekken, ook al bracht dat haar soms in grappige of lastige situaties.
De middelste dochter, Rixt, was 11 jaar en ontzettend slim. Ze was een echte puber, soms een beetje eigenwijs, maar altijd vol ideeën. Rixt las graag boeken en had een grote droom om later iets belangrijks te worden. Ze kon heel goed plannen maken en was vaak degene die haar broers en zussen hielp met moeilijke vragen.
De oudste was Tieme, 13 jaar. Hij dacht zelf dat hij al heel volwassen was, ook al merkte zijn familie soms dat hij eigenlijk nog een beetje een kind was. Tieme was sportief en hield ervan om buiten te spelen en met zijn vrienden te voetballen. Soms deed hij alsof hij alles beter wist dan zijn ouders, maar diep van binnen wist hij dat hij nog veel kon leren.
Aukje, hun moeder, had een geheim. Een geheim dat ze aan niemand durfde te vertellen. Elke avond, als het huis stil was en iedereen sliep, zat Aukje stilletjes bij het raam te denken. Haar geheim was dat ze vroeger een bijzondere gave had gehad: ze kon met dieren praten. Alleen zij wist dit, want het was iets wat haar familie nooit had moeten weten. Ze had deze gave altijd verborgen gehouden, omdat ze bang was dat mensen haar vreemd zouden vinden.
Maar nu, na al die jaren, begon het geheim steeds moeilijker te bewaren. De kinderen ontdekten langzaam kleine aanwijzingen. Hedwig vond in het bos een kleine, vreemde vogel die alleen op haar leek te reageren. Rixt merkte dat hun moeder soms rare dingen zei over de dieren in de tuin, alsof ze hen echt begreep. En Tiemen hoorde op een avond fluisterstemmen buiten het raam, maar hij kon niet geloven wat hij hoorde.
Op een dag besloot Aukje dat het tijd was om het geheim te delen. Ze riep haar kinderen bij zich en vertelde hen over haar gave. Eerst waren ze verbaasd en een beetje bang, maar daarna vonden ze het juist heel bijzonder. Samen besloten ze om het geheim te bewaren en te ontdekken wat ze allemaal met deze gave konden doen.
. Vanaf die dag begon er een nieuw avontuur voor het hele gezin. Hedwig was vastbesloten om de taal van de dieren te leren, Rixt wilde onderzoeken waarom Aukje deze gave had gekregen, en Tieme wilde met zijn vrienden laten zien hoe bijzonder zijn familie eigenlijk was.
En zo leefden ze verder, met een geheim dat hen niet langer kwijt wilden raken.
Na die avond veranderde er veel in het leven van Aukje en haar kinderen. Hedwig bracht uren door in het bos, pratend met vogels, konijnen en zelfs een oude, wijze eekhoorn die haar vertelde over geheimen van het bos. Rixt dook in oude boeken en ontdekte dat de gave van Aukje misschien een eeuwenoude kracht was die van generatie op generatie werd doorgegeven. Tieme, die het eerst nog een beetje moeilijk vond om te geloven, begon te zien dat er meer was tussen hemel en aarde dan hij dacht.
Op een dag, terwijl ze samen in het bos waren, hoorden ze een zacht gehuil. Ze volgden het geluid en vonden een jong hert dat vastzat in een dichte struik. Aukje fluisterde zachtjes woorden die alleen het dier leek te begrijpen. Samen hielpen ze het hertje los. Maar toen verscheen er plotseling een donkere schaduw tussen de bomen: een boze jager die het bos wilde verwoesten om er huizen te bouwen.
van hun moeder en hun eigen moed besloten ze het bos te beschermen. Aukje sprak met de dieren, die allemaal De kinderen voelden zich ineens verantwoordelijk. Met de gave samenkwamen om te helpen. Hedwig organiseerde kleine verkenningsteams met de vogels, Rixt bedacht slimme plannen om vallen te ontwijken, en Tieme leidde de groep met zijn sportieve kracht.
Na hun avontuur in het bos, waar ze samen met de dieren de boze jager wisten te stoppen, voelde het gezin zich heel gelukkig en sterk. Aukje was blij dat ze haar geheim had gedeeld en dat haar kinderen haar begrepen en steunden.
Ze wisten nu dat ze altijd op elkaar konden rekenen, en dat ze samen elk geheim of probleem aankonden. Het bos bleef

Dit gedicht is ingezonden door hedwig

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Lieve Amy
Vorige gedicht: hallo ivo