papa,
ik hou van je papa, maar je deed mij pijn,
geen fysieke pijn maar mentale pijn.
je brak mijn hart voor een ander hem had gebroken,
en elke keer als ik wat belangrijks wou zeggen werd ik weer onderbroken.
ik hou van je papa, maar de ruzies worden teveel,
elke keer dat geschreeuw niet echt professioneel.
dit huis voelt niet meer als thuis,
met al dat geruis.
ik wou dat je weet wie ik ben,
ik vraag me af of je mij herken.
ik ben niet meer je kleine prisesje,
je lieve danseresje.
ik ben veranderd,
door alle mentale shit dat mij heeft belemmerd.
ik hou van je papa, maar we zullen nooit meer hetzelfde zijn.
Dit gedicht is ingezonden door Rebecca Stuij
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Voor mijn vaders verjaardagVorige gedicht: Skiën met een lach,genieten elke dag