alles word zwart
het einde van de tunnel is nog niet te zien
en ik ben nog maar dertien
ik huil mezelf in slaap
de nachten lig ik wakker
de wereld is niet meer bol
maar voelt veel vlakker
naar school gaan lukt niet meer
ik zit dagen thuis
ik kom niet meer in vadershuis
Dit gedicht is ingezonden door Elin
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Beste AstridVorige gedicht: Lieve Martha