toen ik hoorde van je ziekte werd ik erg verast
toen ik het ontdekte had de kanker je longen al flink aangetast
het was niet als vroeger lekker dollen en rennen zonder zorgen
nee dat zeker niet nu ben ik al blij als je zegt goedemorgen
ik ben je in het begin komen bezoeken in het ziekenhuis
en ik maar hopen en denken binnenkort ben je weer thuis
maar helaas zo is het niet gelopen
ondanks alles blijf ik toch hopen
nu heb je waarschijnlijk thuis weinig te doen
dus tante Yvonne geef ome adrie zo een dikke zoen
nu ik weet dat het einde naderd wil ik nog zo veel vertellen
dus ik dacht ik zal samen met dit gedicht eens aanbellen.
maar ik weet dat dit gedicht nooit genoeg is
dus weet je wat we doen we maken een compromis.
ik zal er voor jullie zijn zo goed als ik kan.
maar ik waarschuw je alvast ik bak er waarschijnlijk niets van.
grapje ik ben jullie steun en toeverlaat
dit zal ik doen net zo lang tot je ons verlaat
als de tijd daar is nodig ik het gezin uit
voor een lekkere bak koffie of thee met een beschuit
dus maak je maar geen zorgen
want er komt altijd een nieuwe morgen.
het ga je goed, als je maar weet wat je doet.
en als je gaat ga je naar boven dat weten we allemaal dondersgoed.
weet dat ik van je hou, jij bent mijn favoriete oom
en maak je niet druk in aanwezigheid van je gezin houd ik me wel in toom.
weet dat ik je nooit zal vergeten
en nu is dit gedicht al zo lang bezig dat je het lang genoeg hebt uitgezeten.
met heel veel liefde je nichtje

Dit gedicht is ingezonden door jennifer

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: Ik voel me klein
Vorige gedicht: Hoi Elise, hier ben ik weer
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.