Ik herinnerde me nog de eerste dag we waren jong en wisten niet waar het heen bracht.
We praten weinig maar blikken waren genoeg we hadden iets gemeen. weet je nog de keren dat we konden lachen tot we niet meer konden.
Dagen lang zaten we op de trompo , Same koken, game en nog veel meer.
maar op een dag was dat nog maar een vage droom kan vergeten. Weet niet meer waar het begon opeens waren onze wegen gescheden.
Je wilde niks meer met me te maken hebben we konde elkaar niet meer aan kijken vol haat gingen de dagen voor bij.
Maar dat was niet genoeg er kwam nog veel meer bij ik hoorde dingen jij vond mij een snitch .
Ik weet niet hoe je erbij komt ik weet niet van wie je het hebt. Ik weet een ding for sure dit is niet niets ,die leugen kunnen niet zomaar vergeten worden.
Nu stuur je me een brief vol excuses je wild opnieuw beginnen ik ben in de war waarom dit opeens waarom duurde het zoals voor je verder gaat.
Ben je vergeten wat er is gebeurt me hebt me zwart gemaakt van top tot teen, betekende dat niks voor jou?
was het zo makkelijk om opnieuw te beginnen doet alsof er niks is gebeurt.
Maar ik heb er te veel pijn aan over gehouden je hebt iedereen gebruikt op je eigen manier je bent hard aan het werk maar ver van hier.
Je beseft niet wat je hebt gedaan we kunnen niet verder want ik kan het nog niet aan.
Dit gedicht is ingezonden door Hanan
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: vangaag zij we maandagVorige gedicht: Vriendschap