Vaders.
Hij kon zijn ogen niet geloven toen hij zach.
Dat jij in zijn armen lag.
Jij was geboren.
Maar je gehuil was moeilijk om aan te horen.
Dan was je kleuter en zat je in zijn rug.
En vanaf dan ging het vlug.
Je was ineens geen kind meer.
En zat in de leer.
Je had get moeilijk met studeren maar daar was hij dan.
Hij kon het uitleggen aan Jan en alleman.
Jou vader is goed voor jou.
En weet dat ik hem al mijn liefde toevertrouw.
Dit gedicht is ingezonden door Noëmie
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: dit is me sessie wat ik voor jullie spit Vorige gedicht: Vliegen