Er zijn tranen van geluk, maar dit zijn woorden van verdriet,
Ik houd mijn hoofd omhoog, voordat ik het hopen verlies.
Dingen zijn in gedachten gebrand gebleven,
Maar ik zal leren om door te gaan zonder ooit nog op te geven.
Een strijder zal ik zijn, dat is zeker weten.
Weet je wel hoe rot het is, om achter een glimlach te leven.
Mensen die er voor me zijn, wil ik graag bedanken.
Jullie helpen me nog steeds en God ik kan wel janken.
Waardering: 7.75 met 4 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Gina
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Rust in de natuurVorige gedicht: INDI