| ||||||
Gedichten: nieuw2 jaar lang hoorde ik je bij mama vrolijk fluiten.Net als die vrolijke vogeltjes buiten. Daarna hoorde ik je 4 jaar lang bij papa als ik binnen kwam. Totdat ik deze keer aankwam. Papa pakte me meteen vast. En name me mee, en had me muur vast. Ik kwam bij jou kooitje. Het eerste wat ik dacht, wat een zooitje. Papa vertelde wat er was gebeurd. Mijn hart werd in stukken gescheurd. Het kan niet!, is wat ik toen dacht. Toen kreeg ik ineens een glimlach, ondanks het dan eigenlijk niet mag. Ik dacht aan alle leuke momenten die ik met je had. Vooral toen jij voor het eerst op mijn vinger zat. Het fluiten van jou zal ik niet meer horen. Het fluiten van jou is nu waar het thuis moet horen. In mijn gedachten waar zich nu mooie momenten afspelen. Vooral het moment waar ik onze vriendschap mededeelde. En als ik naar de fotoŽs kijk, Dan lijkt het nog dat je me aankijkt. Lieve Floortje, 24-10-2010 Werd het jou rustdag. Rust zacht! Ik zal je nooit vergeten, Ook al was je maar zoŽn klein lief parkietje, Je was echt geen mietje. En dat zal ik nooit niet gaan vergeten. Waardering: 9.75 met 4 uitgebrachte stemmen Printbare versie
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Mama |
| |||||
