vaak heb ik verdriet
als ik zie wat ik allemaal achterliet
dan merk ik geeneens meer wat mensen me allemaal toelieten
op dat moment kan ik ook niet meer genieten
van de dingen die me allemaal nog in het verschiet zitten
op zulke momenten zit ik vaak te piekeren
dan komen er heel veel veel gedachten door mij heen
en dan meestal van top tot teen
dan sla ik mijn handen ineen
en denk ik meteen aan de positieve dingen in mijn leven
en dan heb ik meteen weer betere gevoelens
op dat moment kan ik alleen nog maar negens zien op mijn rapport
dan zeggen mijn ouders ook dat ik niks tekort kom
en dat ik vanzelf van mijn negatieve dingen afkom

Dit gedicht is ingezonden door sharon

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: soms ben ik eenzaam en alleen
Vorige gedicht: Waar komt het geluid vandaan
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.