heel veel mensen hebben moeten lijden
maar niemand kon ze van de pijn bevrijden
ineens uit het niets iemand met een geweer
wegrennen kon bijna niet meer.
15 mensen heeft hij gedood
de woede tegen hem is nu levengroot.
zichzelf schoot hij toen ook maar dood,
na een schot van de politie in z'n poot.
de nabestaanden hebben veel verdriet
ze snappen het helemaal niet,
was het nou om wraak te nemen
om al deze mensen bij hun vrienden en familie weg te nemen
de school is nu in grote schok
dat die engerd zo maar in zijn oude school binnentrok.
nu moeten we verder, maar hoe?
waar moet het nou met de wereld naartoe?
Waardering: 8.33 met 3 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door anouuk
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Ik kijk je aan. Vorige gedicht: Samen waren wij niet te breken, het is niet hoe wij beste vriendinnen leken. ;$