Achter de horizon schijnt altijd de zon,
en ik ben degene die de kanker overwon.
Alleen voelt dat niet altijd zo,
maar het overwinnen daarvan is een cadeau.
Dat ik elk half jaar op controle moet gaan,
die dag zal ik mezelf maar laten gaan.
Want ik blijf voor altijd een risico geval,
en ik wil nooit meer in mijn leven haaruitval.
Haaruitval krijg je door de chemo,
en je word er erg ziek bij,dat zowiezo.
Kaal en ziek zijn is echt geen pretje,
Grotensdeel lig je in je bedje.
Hoe klim je uit zo,n diep dal,
dat je niet steeds hoef te vechten voor een terugval.
Ik weet het eigenlijk allemaal niet meer,
want alleen de gedachte al doet mij zo zeer.
Ik kan alleen maar hopen dat de kanker niet terugkomt,
en dat ik het leven weer krijg wat mij toekomt.
Dus ik blijf hopen dat de zon blijft achter achter de horizon.
en dat ik de ziekte die kanker heet overwon.
Waardering: 9.5 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Sam
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: liefste papaVorige gedicht: Wanneer ik jou zal moeten missen