waar zijn ze, die mensen die mijn ouders, broer en zus zouden zijn?
ze bezorgen mijn zoveel pijn.
er werkt geen enkel medycijn.
zouden zij er zich van bewust zijn?
jarloes ben ik op andere gezinnen hun samenzijn.
vaak moet ik slikken.
om niet te snikken.
waarom kan het bij mijn ook niet zo zijn?
waarom doen ze mijn steeds weer pijn?
als ik naar het verleden terugreis.
dan is dit zeker ook geen paradijs .
daarmee win ik zelfs geen troostprijs.
ik kan enkel maar leven in een droomreis.
maar wat is hier van de kostprijs?
wat is de afkoopprijs voor een nieuwe bloedlijn.
ik wil niet meer wakker worden in een nachttrein.
ik wil er niet van bewust zijn.
want dat, dat doet alleen maar meer pijn.

Dit gedicht is ingezonden door duiveltje

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: yeah k kom van kiel
Vorige gedicht: ik ben geboren in een land so als jij
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.