ik wou niks weggooien
niet zomaar zonder rede
maanden heb ik gevochten
en eigenlijk maar om 1 smeekbede
wilden op handen gedragen worden
en niet altijd maar alleen
alleen in kwestie van alle strijd
maar er kwam steeds meer overheen
alle dagelijkse dingen gaan maar door
geen dag is er rust voor mij
Hoe moet ik erover nadenken?
het gaat toch om ons allebei?
Veel liefde verloren niet alleen maar jou
Heb er geen grip op gehad
dat is juist het oneerlijke
Mijn hart voelt als een ruinestad
ben ik nou zo vreselijk mens?
ziet niemand mij dan staan?
Ik zou het echt mn god niet weten...
wat ik al die mensen heb aangedaan.
Mijn leven gaat zo enorm snel
Met al die problemen
familie vrienden en de liefde
het neemt allemaal zo de benen.
Heb er in mijn jeugd een zooitje van gemaakt.
Moet ik daar nu de rest van mn leven voor boeten?
ik ben niet meer diegene van toen
en toch kan ik maar niet het positieve ontmoeten.
mijn 3 kinderen waarvoor ik zo hard vecht
hebben zij dit ook verdient
Ik wou voor hun een ander leven
ze hebben zoveel meegemaakt.
maar zelfs opa's en oma's moeten worden gescreend
Geen onvoorwaardelijke liefde zonder voorwaarden
Niemand die ons neemt zoals we zijn
Continu ons bewijzen
en maar toekijken vanaf een zijlijn.
Nu kies ik voor ons vieren
al doe ik daarme mensen pijn
Als ik nu niet voor mezelf kies
Zou ik nooit meer mezelf kunnen zijn
Dit gedicht is ingezonden door esther van strien
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Victoria, die leuke juffrouwVorige gedicht: Je bent een goede vriend van mij