Er hangen donkere wolken voor de zon.
Ik kruip weg in een hoekje en denk aan hoe het begon.
Tranen biggelen over mijn wangen,
Het verdriet heeft me gevangen.
Ik vraag mezelf steeds weer af:
"Is dit dan mijn verdiende straf?"
Wanneer zal de zon weer gaan schijnen?
Ik heb hem achter de wolken zien verdwijnen.
Kan ik deze donkere winter wel doorkomen?
Had ik dit alles misschien kunnen voorkomen?
Mijn veilige wereld spat uit elkaar,
Wist ik de antwoorden maar.
Waar moet ik nu heen?
Mijn thuis verdween.
Wat moet ik met de scherven van mijn leven?
Bestaat er lijm die zulke scherven kan kleven?
Waarom kan een mens,
Zo ongelukkig zijn,
Door een ander mens?
Waardering: 6.06 met 52 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Car
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Volgende gedicht: Doorgaan
Vorige gedicht: Mijn gedachten weggevaagd door de sneeuw