waarom ziet zij de zee zo zwart
terwijl hij blauw is in mijn ogen
haar laatste straaltje van geluk
lijkt wel te zijn weggevlogen
elke morgen is het een gevecht
voor haar, om op te staan
haar lach is verdwenen
maar altijd zal ik hier klaarstaan
een miniscule blik in de spiegel
vol afschuw op het gezicht
je ziet niet hoe mooi je bent
mijn lieve nicht
drie keer per dag is het afzien voor jou
als maar rekenen in calorieën
alle alarmbellen gaan af in dat koppie
zelfs nog na al die heftige therapieën
een jaar vol negativiteit en ellende
jou zo gezien te hebben deed mij pijn
maar liefde, geluk en tevredenheid komt er aan
want je weet het he, na regen komt altijd weer zonneschijn.
Dit gedicht is ingezonden door Demi
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Een cadeau en een gedichtVorige gedicht: heb je al eens gehoord over kattenkwaad