Laat mij maar alleen
alleen met mijn verdriet.
Want een ander
ziet mijn verdriet niet.
Ik zal dit zelf moeten verwerken
mijn verdriet te moeten bolwerken.
Ik heb mijn hondje verloren
ik kan hem niet meer zien
maar ook niet meer horen.
13 jaar lang was jij mijn maatje
met je kwispelstaartje.
Hier in huis is het stil
was er maar een wonderpil.
dat ik jou kon terug toveren
en jij mijn liefde weer komt veroveren.
Lieve Benchie,je zit voor altijd in mijn hart
maar het verdriet om jou is keihard.
Dit gedicht is ingezonden door Mar
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Een jaar geledenVorige gedicht: Ik zit hier te lezen in een heel tof stripboek