Zelfvertrouwen.
Waar is toch mijn zelfvertrouwen
steeds maar weer dat wantrouwen.
Ik had het zo graag anders gewild
maar ik heb helaas mijn tijd verspild.
Om iedereen om mij heen te vertrouwen
en nu zit ik helemaal alleen te rouwen.
Ik wil zo graag mijn leven weer opbouwen
maar eerst moet ik mijzelf weer vertrouwen.
Maar dat is zo makkelijk gezegd
want ik heb een lange weg afgelegd
van ziekte,s pijn verdriet en boosheid
en daarom ben ik al mijn zelfvertrouwen kwijt
Dit gedicht is ingezonden door Mar
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: wij zijn echt de beste vriendinnenVorige gedicht: mijn vrienden