Altijd dacht ik: "Ik ben dom."
Als ik een fout maakte, voelde ik me stom.
Maar ik ben anders,
Anders dan anderen.
Dyslexie is mijn probleem,
Nu voel ik me niet meer stom,
Zelfs niet meer dom.
Nee!
Ik ben ik,
En niemand anders.
Ik ben ik,
Gewoon zoals ik ben.
Waardering: 1 met 25 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Eline
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)