Alweer een verloren dag
weer een dag die ik meemaken mag.
Maar niet van harte,dat zeg ik wel
ik beland nog een keer in de issoleercel.
Dat komt omdat ik het leven niet aankan
en mijn spieren teveel inspan.
Tegen stress kan ik ook al niet
en daardoor voel ik mij een zeurpiet.
Met mij valt niet goed te leven
dat komt door mijn dubbel leven.
Ben ik Manisch dan vind men mij te druk
ben ik depressief dan vinden ze mij te lief.
Dus eigenlijk weet ik niet meer wat ik moet doen
en als ik het wel zou weten zou ik mijn leven
nooit meer over willen doen

Waardering: 7 met 3 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door marian

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: Jana
Vorige gedicht: je bent nu bijna 60 jaar
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.