meestal zie ik mooie bloemen staan.
dan zie ik grote jongens hem kapot slaan.
ik vind dat zonde voor die plant.
want nu is hij in de plantenhemel beland.
daar kon ik toen echt niet tegen.
toen die planten daar dood legen.
toen zij ik tegen die jongens; 'dat moet je noet doen'
toen zeiden hun: 'ik doe het al geef je een miljoen!'
ik stond een beetje te huilen want doe plant was zo mooi.
en nu maakt het aleen maar rotzooi.
iki nam hem mee naar huis.
hopelijk voelt hij zich daar wel thuis.
Waardering: 7 met 4 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Renate
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Lieve papaVorige gedicht: Vriendschap is geven