Ik pak een beat en ik ga alles opschrijven,
Ik kijk eerst om me heen en zal alles goed bekijken.
Waar zal ik eens beginnen, er zijn zoveel dingen.
Mijn hoofd is leeg net als het witte blaadje.
Al die dingen die zijn gebeurd, het zal je niks verbazen.
Ik zie alle gebeurtenissen in mijn hoofd voortrazen.
Beelden komen terug van die tijd.
Vrienden, familie, ik raak ze kwijt.
Het doet mij zoveel pijn en keer op keer moet ik ze weer erger missen!
Niemand kan de pijn verwerken, anders moet ik dat zelf beslissen.
Net als het leven, je zoekt je eigen punt waar je zelf heen wilt gaan,
Want op dat punt zul je toch nooit alleen staan.
Teksten schrijven is mijn medicijn.
Ik schrijf op het witte blaadje de liefde en de pijn.
Of wat ik even kwijt wil, een tekst die zich in mijn hoofd afspeelt.
Het moet er allemaal even uit.
Net als deze tekst, dit is mijn besluit.
Waardering: 7.14 met 70 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Bonita
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Net als iedereen Ben ik ook wel eens gemeenVorige gedicht: Super lieve schat