Ik ben iets,
Of misschien wel niets.
Ze zien me wel staan,
Maar hebben gewoon geen respect.
Ik ben langzaam aan het doodgaan,
Maar toch ben ik perfect.
Niemand zou me kunnen missen,
Iedereen heeft al op me gezeten.
Anneke, Hanneke en Janneke,
Ik ben al bijna afgesleten,
Van al die mensen,
Die hebben op mij gezeten.
Nu ja, een boeiend leven heb ik wel
Waardering: 7.14 met 28 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Eva
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Wanneer weet je of iemand van je houdtVorige gedicht: Ach, dacht ik eens, wat ben jij toch saai