als ik gevangen zit,
en weer te diep in de shít.
dan denk ik aan mijn vaderland,
en komt mijn hart tot stilstand.
en dan wil ik nog maar een ding bereiken,
en dat is mijn vaderland bereiken.
het land waar de zon opkomt voor mij,
waar de bloemen bloeien en ik voelde me vrij,
mijn troost voor al het soort verdriet,
is dat mijn vaderland het ziet,
in mijn gedachte ben ik dan niet meer alleen,
maar heb mijn verleden om me heen.
want in italie ben ik geboren
Waardering: 7.16 met 19 uitgebrachte stemmen
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Een traan langs mijn wang als ik aan jou denkVorige gedicht: Okan