Eenzaam wandel ik door de straat en vraag me af hoe het met je gaat.
Stil blijf ik staan op het moment dat het straatlicht uit gaat.
Daar sta ik dan in het donker,
En wens een groot wonder.
Steeds denk ik aan de kleur van je ogen,
Je kunt ze niet eens vinden in al die regenbogen.
Voor mij bestaan er geen uren,
En toch kan het lang duren.
Als ik alleen ben, doet mijn hart zo'n pijn,
Maar als ik bij jou ben, kan ik alleen maar gelukkig zijn.
Waardering: 7.19 met 43 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Djamel
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Het begin is moeilijk maar eens dat je er aan begint gaat het vanzelfVorige gedicht: JOU