Langzaam korten de dagen zich tot eindeloze nachten.
Hun tijd is op, de winter wil niet langer wachten.
Ik stap door de spiegel, heel licht en van water,
Van nu naar later
En van blauwe elfjes naar mij
De zon knipoogt de lente dichterbij...

Waardering: 4.41 met 17 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Hendrik-Jan

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Ik wil nooit meer verliefd zijn
Vorige gedicht: Ik wil voor altijd bij je zijn

 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.