Sabrina,
mijn heidens altaar,
dat ik met vingers vol liefde bespeele.
je geklede gedachten,
leiden naar het irrationele..
je onomwonden ontkleden,
naar het sensuele..
we tokkelen hiermee een snakkende snaar,
je gooit je voor je minnaar,
zomaar..
zowaar..
hapklaar!

Dit gedicht is ingezonden door Wolf

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: in de zomer ben ik een dromer
Vorige gedicht: ze zag in haar leven veel hulpverleners
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.