het is winter.
het was koud en overal lag sneeuw.
de paarden om mij heen leken net een grafsteen.
zo dun als wat.
eigenwijs gingen wij over het de rivier van ijs.
maar het was te dun want we zijn er doorheen gezakt.
we kwamen er weer uit.
en gingen eten uit de bessenstruik.
onze buik werd gevuld.
en we hebben lekker gesmuld.
Dit gedicht is ingezonden door rafal
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: leverbloem Vorige gedicht: Dag Liefste Moeder