Leef je nog?
Leef jij nog?
Ik was nog maar een klein joch,
toen je ons verliet voor de oorlog.
Ik heb op jou zitten wachten voor al deze jaren,
de hoop erin gehouden om moeder en mij het verdriet te besparen,
gezegd dat je nog leefde om al die vrijers hun mond dicht te snaren.
Maar mijn hoop raakt op.
Ik ben doodop.
Is dit allemaal een domme mop?
Moeder blijft hopen,
er is ondertussen wel twijfel bij gekropen
en langzaam maar zeker begint het haar te slopen.
Wij houden het niet lang meer uit.
Binnenkort maakt moeder het besluit,
hier komen wij niet onderuit.
Als je nog om ons geeft, als je nog leeft, als jij dit nog meebeleefd,
kom en neem je land terug.
Kom dan en kom vlug,
maar dan je terugkomt lijkt me stug.
Leef je nog?
Ik ben nog maar een klein joch.
Dit gedicht is ingezonden door Iemand
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Liggen op het strandVorige gedicht: Opa, alweer 6 jaar geleden