Ik zit hier op mijn terras op deze zomerse dag,
met mijn zakdoek in de aanslag.
Want ik kijk naar boven,
en ik zie de ster wegdoven.
Jij was mijn ster,
en je bent nu zo kortbij en zo ver.
Ik denk aan u
en dan denk ik aan nu
en besef ik dat ik u mis.
Ik kijk naar je foto op facebook,
en ja dan neem ik mijn zakdoek.
Dit gedicht is ingezonden door Anoniem
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: moet ik je helpenVorige gedicht: ik kan je niet kwijtraken