hij heet meneer ver haren
laatst zat hij me aan te staren
tijdens ons zware leerproces
van de grammatica les
ik praatte met mijn buurman
over jonathan en zijn stappenplan
geen telefoons?
dat is hier wel iets buitengewoons
maar wel zijn doel
en daarvoor doet hij een heleboel
maar weer even ter zaken
laten we weer op het verhaal inhaken
meneer was niet zo blij met mij
en toen kwam madelief met haar hoestpartij
maar ik ging door
en bevroor bij het geschreeuw van meneer
en jazeker ik schrok zeer
daar ging ik dan, een gele kaart
dat was al het geklets echt niet waard
ik zat daar maar op de gang zo alleen
ik voelde me een echte buitenbeen

Dit gedicht is ingezonden door yoloswagger

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: Vertrouw niemand
Vorige gedicht: ik zat eens te denken
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.