Soms gaat het goed, maar dan ineens weer zo slecht.
Als ik terugdenk aan hoeveel ik aan jou was gehecht.
Ik vind het zo moeilijk en ik zal er nooit aan wennen,
Niemand snapt me, want niemand weet hoe wij elkaar kennen,
En vaak als ik het moeilijk heb en ik een schouder nodig heb om op te leunen,
Dan mis ik je zo verschrikkelijk, want alleen jij wist me te steunen.
Ook al zat alles even tegen en wist ik het allemaal even niet meer,
Dan toverde jij een lach op mijn gezicht en deed niets meer zeer.
Jij en ik deden zoveel dingen samen, ik weet het allemaal nog zo goed.
Dat dat alles nu nooit meer kan, heeft mijn leven zo erg beïnvloed.
Elke dag het gevoel dat er een stukje mist,
Is een stukje dat nooit meer te vervangen is.

Waardering: 8 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door kell.

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: Knopjes ontsluieren hun blaadjes
Vorige gedicht: In ons Facilitair bedrijf,
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.