ik was mezelf even kwijt
een hoop ellende op korte tijd
niet verwachtend dat iets zou komen
wat mij versteld liet staan tot in mijn dromen
één element maakte alles beter
het maakte me warm en blij
hoe kon dat, dat hij enkel iets positief zei
ik voelde me speciaal
niet meer zo.. minimaal
de eerste aanraking was een explosie van vreugde binnenin
kleine onschuldige vingeraanrakingen wat een waanzin
en niets meer dan dat maakte het af
helemaal niet verwacht werd ik nerveus als de nacht
hoe dichter hoe liever kroop ik subtiel tegen hem aan
ik voelde de intieme gevoelens stilaan
toen de avond op zijn einde liep
laten we zeggen s' morgens vroeg
gaf hij mij een porretje wat veel betekenis droeg
niet meer dan dat gebeurd er voor hij de trap afliep
een gevoel van vreugde, vlinders en liefde spookten door mijn buik
hier kon ik maar één iets uit afleiden
mijn hart was ik verloren

Dit gedicht is ingezonden door afleiden

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: Voetbal is mijn grootste hobby
Vorige gedicht: Ik ken je nog niet zo lang
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.