je bent weg, maar toch zo dichtbij.
ik voel me leeg, verdrietig maar toch vrij.
zonder jou ben ik niet compleet,
ik wil dat je niet vergeet.
jou dood had er nooit mogen zijn,
het doet mij zo verschrikkelijk veel pijn.
weer een traan loopt over mijn wang,
die ik voorzichtig met mij handen opvang.
die langzaam weer verdwijnt,
zoals ik hoop dat jou gezicht hier ooit weer verschijnt

Waardering: 8.2 met 5 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Linda

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: ik voel mij niks meer waard
Vorige gedicht: Nico was student en kon het werken niet laten
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.