Invalide niets iets dat je altijd ziet.
Er wordt vaak over geruzie.
Ze willen best 1 dag met je ruilen.
Ik denk je zelf zou beginnen huilen.
Wat zouden deze mensen graag gaan werken.
en zijn echt onder de mensen;
Ze zitten niet thuis voor hun plezier
en hun huilen achter gesloten deuren zie jij niet.
Huilen van Geestelijk of/en lichamelijke pijn.
Wat zouden ze graag aan het werken zijn.
en dan hebben nooit meer pijn.
Ze hebben maar één wens
verlost zijn van pijn en verdriet die niemand ziet
Er zullen steeds mensen zijn die dit nooit begrijpen
of hun ogen steeds dichtknijpen.
Wat zij gaan werken
zij hebben geen beperkingen.
en vinden invalide waar je het niet bij ziet maar luie mensen.

Dit gedicht is ingezonden door leen adriaensen

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: ik en een gedicht
Vorige gedicht: Waarom moeten mensen veranderen om wie ze zijn
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.