ik zat eens eenzaam te denken op een zandberg,
"schat ik mis je heel erg"
we waren iedere dag bij elkaar,
nu zit ik met me handen in me haar
en denken of ik je ooit nog eens zal zien,
nu in me hoofd lijkt het net halloween.
ik wil je in mijn armen,
om je eens lekker optewarmen.
we waren twee meisjes,
en we waren allenbij twee wijsjes.
altijd heel veel lachen en geluk,
maar zonder jou is mijn leven stuk.
daar zat ik hier op de zandberg nog steeds,
en dacht bij me zelf ik geef me hoofd een paar updates.
ik wist niet dat je in het leven zo erg iemandt kan missen,
ik zit hier enkelt alleen maar te sissen en te gissen.
kan je niet begrijpen hoe ik me voel?
ik voel me koud en koel,
en missen blijf ik doen ik kan niet zonder jou,
en ik wil je even zeggen dat ik voor altijd van je hou.
ik geef het niet op! en hou geen winterstop!
je bent mijn engel voor altijd in mijn hart,
en weet dat ik nog iedere dag om je huil heihard!
daar zat ik nog steeds op de zandberg
te huilen van verdriet en ik open nu weer mijn ogen,
en hoop dat jij dat eens inziet.
kom bij me terug mijn vriendin,
want jij bent mijn schoonheidskonining.
met je vel blauwe ogen,
heb ik jou altijd aangevlogen.
ik vond ze zo mooi en nu nog steeds,
en ik kan het niet begrijpen waarom dit allenmaal nu zo is.
ik kijk iedere dag naar jou foto en laat dan een traantje na.
en ik sta altijd voor je open dat is geen probleem,
ik zat hier op de zandberg helemaal alleen en stiekem aan het hopen dat ik je weer eens zal zien,
en ik mis jou armen om me heen.
dag lieve zandberg ik kom hier wel weer terug als ik gevonden heb wat ik zocht

Dit gedicht is ingezonden door chantal bruijn

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: hier ligt een fiets
Vorige gedicht: vrede
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.