Wit is voor mij zwart geworden
dat komt door de vele zorgen.
Depressief zijn is echt niet fijn
Je bent dan in je eigen terein.
In een andere wereld,helemaal alleen.
ik bouw een muurtje om mij heen
dan komt niemand daar door heen.
En ook de kanker die ik heb gehad
dat heeft mij totaal afgemat.
Ik heb er alles voor over gehad
maar ben het vaak spuugzat.
Om door te gaan met mijn leven
waar is die goede tijd gebleven.
Ik zie niks wit alleen alles zwart
en dat klinkt uit mijn mond best hard.

Waardering: 8.5 met 6 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door sam

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: de elementen zijn verbonden
Vorige gedicht: Lieve Mama
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.