ik hou van alles om me heen.
niemand is ooit gemeen.
iedereen waardeert wel eens ooit iets.
nou dan help ik die gene graag samen op een fiets.
dan praten we eens over dat onderwerp.
en dan sta ik er op dat ik schep...
ben en blijf over dat verhaal.
en nee dan doe ik niet zo kaal.
want dan.. sta ik klaar met een heel bos haar.
en nee dan doe ik niet van.. nu sta ik daar maar.
nee ik luister en troost op een aardige manier.
en mn ogen niet op een kier.
maar wil haar helpen met heel mn hart.
en dan ben ik niet zo zwart.
en ook niet blond.
dat hang ik dat lekker aan mn kont.
ik ben dan gewoon me eigen.
en dan mag die gene al mn liefde krijgen.
Dit gedicht is ingezonden door Sabine <333
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Er was eensVorige gedicht: ik heb me in jou vergist