De nacht was kil.
Ik voelde een tik op mijn schouder
en ik gaf een gil.
Ik keek om me heen
en zag een been.
Ik kwam dichterbij
en het verdween.
Ik barste in tranen uit
maar gaf geen geluid.
Ik hoorde gefluit
en deinsde achteruit.
Nu werd ik pas echt bang.
Ik zag een sloueten die was lang.
Het was een man.
Het was Satan.
Hij nam me mee naar de hel
en toen ging het heel snel.
Ik werd wakker
en zag een oude stakker.
De oude stakker was mijn vader
Dit gedicht is ingezonden door knijpen
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Breek de dagVorige gedicht: Voor Coen